Facebook Twitter Google +1     Admin

Castropol, Pueblo Ejemplar de Asturias

El modesto objeto de este Blog, es dar a conocer la Villa de Castropol, a los que todavía no tengan la fortuna de haber estado en ella, y de hacer llegar alguna noticia a los que ya la conocen y a los Castropolenses que se encuentran fuera.
Como las entidades consideradas como mas importantes ya tienen página propia, daremos toda la información que podamos sobre El Corpus y sus alfombras florales, La Cabalgata de Reyes, El Belén Parroquial, Las Fiestas de Santiago y San Roque, etc.
Agradecemos a todos aquellos que quieran colaborar en el blog, que nos envien sus comentarios, fotos, artículos y todo lo que consideren interesante.
Los comentarios se contestarán siempre que sea procedente, y tengan nombre y dirección de correo electrónico, y los que se consideren inconvenientes, se borrarán.
Este blog no se hace responsable delas opiniones vertidas en los comentarios, o los artículos de colaboradores,
Ovidio Vila Pernas

Temas

Enlaces

 

Publicado: 19/07/2020 10:16 por castropol en Colaboraciones

Tempo perdío

18 de Julio del 2020 - Antonio Valle Suárez (Castropol)
Hoy é víspera da festa da mía aldea, anque mañá nun se celebre. Vóume da guardilla, chen d'iscribir, pra baxar cenar coa familia, sí. Taréi contento y trataréi de que tamén teñan ellos. Trataréi de que deixen esos istrumentos que yes deron en chamar agora “d’última xeneración”. Sí, fagueremos úa búa sobremesa que chegue más aló da madrugada, cantando, contándoyes historias, recordando a os que se foron, sí. Como que me chamo Bras que lo conseguiréi, pro..., ¿y si non podo? Pos estoncias recurriréi al meu meditao valor pra ter a bravura d’encararme a ellos...

Pasa correndo a embulancia coâs destellantes luces azules y pérdese pola calle valleira. Dentro d’ella vai un home vistío cúa camisa de forza y vixilao por dous toleiros que lo llevan coyido -chámanye Bras-. Pregúntayes coa súa pausada fala:

-¡Por favor, señores, por favor, escúitenme! ¿Quérenme dicir únde me llevan? -non ye contestan. Quédase callao, asustao, mirando pra ellos con oyos de nun crer nada. Despós ponse dolente al tempo que yes berra:

-¡Malditos, malditos istrumentos móviles que con a su frialdá separan ás familias, acabando pra sempre co’aquellas tertulias das sobremesas! ¿Por qué no los lleváis a ellos en vez de llevarme a mín?

¡Ay, outro gallo cantaría si soupera Bras que aquellos teléfonos móviles, qu’el nun pode ver, salvaron muita xente d’entollecer coel coronavirus ese...!

Comentarios  Ir a formulario

No hay comentarios

Añadir un comentario



No será mostrado.





Plantilla basada en http://blogtemplates.noipo.org/

Blog creado con Blogia. Esta web utiliza cookies para adaptarse a tus preferencias y analítica web.
Blogia apoya a la Fundación Josep Carreras.

Contrato Coloriuris